Verslag elastiekenkoers

“De kracht van elastiek”

Het heeft even geduurd om het op papier te zetten want steeds kreeg ik het gevoel dat wat ik ook schrijf, het nooit recht zal dien aan hoe ik het beleefd heb. Maar hier is het dan, mijn verslag van de koers.

Woensdag 26 juni was een dag die ik nooit meer zal vergeten. De 10e editie van de Elastiekenkoers bracht een ongelooflijke stroom van verbondenheid, strijdlust en hartverwarmende steun op gang. Meer dan 200 mensen uit het Hof van Twente stapten op de fiets, als één lange slinger dwars door Nederland, om geld op te halen voor de Nije Stichting. Voor onze Vitaal Schuur en voor iedereen die leeft met of na kanker.

De weken ervoor had ik al verschillende deelnemers ontmoet via de informatieavond, via commissies en mensen die me spontaan benaderde om te vertellen wat ze voor ons wilden doen. Hun enthousiasme, hun creatieve acties, hun oprechte inzet… het raakte me diep. Velen hadden donatiepagina’s opgezet, anderen verkochten spullen of diensten, allemaal met maar één doel: samen iets betekenen. Toen een jonge vrouw op de informatieavond vroeg hoeveel geld er eigenlijk nodig was voor de Vitaal Schuur, antwoordde ik: “ik denk wel meer dan een ton”. Haar reactie? “Nou, dan doen we dat toch?” Die zin bleef maar hangen en maakte dat ik bij de eerste informatieavond al met natte oogjes in de auto zat.

De ochtend van de koers kon ik niet slapen. Om 4 uur ’s nachts wenste ik al wat deelnemers succes en hoopte maar dat het droog zou blijven. De hele dag volgend we de koers via TwenteFM en het was geweldig om te zien hoe zij de hele dag zoveel aandacht besteedde aan de koers maar ook aan onze stichting. Later die dag mocht ik aansluiten bij de voorlaatste stop in Delden samen met Linda, één van onze geweldige vrijwilligers. We kwamen aan net toen de stoet arriveerde bij het Wapen van Delden. Tranen sprongen in mijn ogen bij het zien van die stroom fietsers in bijpassende tenues en ik was nog niet eens bij de finish!

Er werd daar gegeten, gelachen, gedeeld. Maar er werd ook gegeven. Drie gezinnen die te maken hebben met kanker, werden daar verrast: een elektrische fiets voor een moeder die op die manier toch nog met het gezin kon fietsen. Een uitje naar de zon voor een gezin dat het zwaar heeft. En een ander gezin kreeg een prachtig dagje uit aangeboden én mag binnenkort naar een wedstrijd van FC Twente. Het raakte me tot in mijn kern.

Daarna mocht ik meerijden in de auto die als hekkensluiter mee reed, achter de enorme slinger aan, richting de finish in Goor. Het hele dorp stond op z’n kop. Goudgele vlaggetjes van de Goorse Volksfeesten kleurden langzaam roze door een roze wolk van rook, terwijl mensen langs de kant juichten, klapten, zwaaiden. Brandweerwagens vormden een erehaag van water en daarna was het één grote regen aan roze confetti.

En toen, het moment suprême: de finish. Ik had nog geen idee hoeveel geld er opgehaald was. Maar voordat ik de cheque zag, wilde ik graag het woord nemen. Wat de uitslag ook zou zijn, dát moment wilde ik zo graag in me opnemen en even vastleggen voor de mensen bij de Nije stichting. Want ongeacht de opbrengst, deze actie en iedereen die er aan meegewerkt had verdiende onvoorwaardelijke dank. Voor hun kracht, hun doorzettingsvermogen, hun liefde en alle energie die er ingestoken was.

Trillend hield ik het bord vast waarop geschreven werd en ik moest me gewoon vasthouden aan de mannen nadat ik het bedrag zag.

€140.431!!

Ik kon alleen nog maar huilen.

De foto’s die ik daarna kreeg, laten me niet bepaald van mijn charmantste kant zien. Ik sta erop als een lelijke jankerd. Maar ach… het resultaat op de cheque maakte alles op dat moment prachtig. Misschien moet ik Máxima maar eens bellen voor een spoedcursus koninklijk huilen.

In achttien jaar Nije Stichting heb ik veel gezien en gevoeld. Maar dit? Dit was de grootste opbrengst ooit. En met afstand de meest liefdevolle, indrukwekkende en gedragen actie die ik ooit heb mogen meemaken.

Dankzij dit bedrag kunnen we nu écht gaan bouwen aan de Vitaal Schuur. Een plek waar mensen tijdens én na de kanker kunnen sporten, werken aan hun gezondheid, hun kracht, hun herstel. Samen. Met sportmaatjes, met of zonder professionele begeleiding. Een plek waar het gebouwd wordt om de regie weer over het leven te pakken, waar van overleven we via leven weer gaan BEleven!

Wat er op 26 juni gebeurde was geen gewone actie.

Het was een en al beweging.

Een letterlijke… maar ook een maatschappelijke beweging.

En hoewel ik eerst de naam elastiekenkoers niet snapte en nu natuurlijk weet waarom het zo heet, is het elastiek ook een perfecte metafoor:

Het verbindt mensen.

Het houdt alles bij elkaar.

Er zit rek in.

Er zit veerkracht in.

En nu is het tijd om even bij te komen van dit avontuur, om daarna hopelijk snel goed nieuws te horen over de bouwvergunning van de gemeente Hengelo.

En dan is tijd om mijn eigen elastiek te testen, er zit vast nog wel een beetje rek in ;)

Want die Vitaal schuur moet er komen

Voor de mensen. Tegen kanker. Voor het leven.

Mochten er mensen zijn die ook nog wat rek voelen met helpende handen, materialen of wellicht financieel, ze mogen zich graag bij mij melden.

En ik kan het niet vaak genoeg benoemen, namens al mijn lotgenoten, het Nije team en iedereen om ons heen: DANKJEWEL aan iedereen die, op welke wijze dan ook, aan dit fantastische event en bijbehorende donatie meegeholpen heeft!!

Het heeft me meer gedaan dan ik ooit kan benoemen <3

Debby

Klik hier voor de video van deze prachtige dag