Nije Noaber belmarathon - verslag
Nije Noabers belmarathon, ondernemers op de bres voor de Nije Hoeve
Ik heb het letterlijk en figuurlijk allemaal even moeten verwerken wat er afgelopen woensdag gebeurd is. Het is ook niet in een paar zinnen te vatten dus vergeef me dit lange epistel…13 maart, de Nije Belmarathon verdient gewoon alle superlatieven die er zijn. En meer!
Laat ik bij het begin beginnen.
2 jaar geleden reed ik bijna letterlijk tegen een boerderij aan op het gezondheidspark. Ik was op zoek was naar een grotere ruimte, omdat ons huis aan de Beursstraat te klein werd.
Steeds meer mensen weten de weg naar ons te vinden en ons aanbod was zo aan het groeien dat het tijd was voor de grote stap, de hoeve waar we al 10 jaar naar zochten!
En alsof het zo moest zijn: de hoeve bleek van de gemeente, werd anti-kraak verhuurd en stond te koop.
We maakten plannen, gingen rekenen hoe we het allemaal moesten bolwerken en dachten dat we met een jaar vol acties vanuit het Nije huis de overstap naar de Nije hoeve konden maken. De Hoeve bleek na alle berekeningen financieel buiten bereik en de staat waarin de boerderij verkeert, betekende ook dat we extra geld zouden moeten hebben om de immense verbouwing aan te gaan. Maar nog voor we definitief iets konden doen, trof ons een catastrofe en moesten we halsoverkop ons Nije huis aan de Beursstraat verlaten omdat het niet meer gezond bleek voor ons en onze gasten.
We werden gered door Carint die ons tegen gereduceerd tarief op hun vierde verdieping wilde huisvesten en weken van stress en verhuizen braken aan.
Omdat ik zelf te lang in het oude huis aan het pakken was geweest en mijn weerstand heel laag was werd ik getroffen door een bacterie en ernstig ziek. Ons 10-jarige jubileum kon daardoor niet worden gevierd met ons wereldrecord van de langste gehaakte vlaggetjeslijn, maar ik lag maanden plat en er viel niets te vieren.
Na 10 jaar te hebben gezien, gevoeld en ervaren wat de Nije stichting voor mensen met kanker en hun naasten betekent, was opgeven geen optie maar ik zat er niet ver vanaf…. de kracht om nog te strijden om al het geld op tafel te krijgen, ik wist niet waar ik het vandaan moest halen.
Gelukkig kon ik in mei weer naar de Nije stichting en daar zag ik letterlijk weer waar we het allemaal voor doen. We besloten alsnog de vlaggetjes op te hangen en op 8 juli, in de Grolsch Veste, hingen 11.970 meter gehaakte vlaggetjes. Gemaakt door zo ongelooflijk veel mensen die vanuit de hele wereld de vlaggetjes aan ons hadden toegestuurd. Het was langste gehaakte lijn ter wereld! Voor ons één lijn als symbool dat je elke dag de slingers moet ophangen, ook als je ziek bent… Júist als je ziek bent!
8 juli zullen we ook nooit meer vergeten! Ik plak hier toch nog eens de link van SBS
Ondertussen probeerden we de draad op te pakken op de noodlocatie. Daar liepen we tegen allemaal obstakels aan. De drempel was letterlijk 4 verdiepingen te hoog, de lift kan alleen omhoog met een pasje, dus mensen kunnen niet spontaan naar boven voor hulp, in de weekenden is het pand gesloten en ook ‘s avond kunnen we er niet in. De mannensoos, rouwverwerking en vele andere activiteiten van de avond kwamen in het gedrang.
Heel bijzonder was dat we vanuit het Carint-gebouw letterlijk zicht op de gewenste hoeve hadden. Ik besloot B&W aan te schijven en ze uit te nodigen om onze situatie te bekijken en samen te kijken naar een oplossing. Ondertussen moesten we ons op de Nije richten en hadden te roeien met de riemen die we hadden om er voor onze gasten toch nog wat van te maken. Michel ten Hag bleef onderhandelen met de gemeente over de aankoop. Opgeven was geen optie, ondanks de moeizame weg. En blijven hangen in wat niet kan is niet ons ding. Vooruit kijken en blijven geloven in kansen wél!
Maar hoe konden we geld genereren voor de Hoeve terwijl we juist hadden ingeteerd op alle reserves door het rampjaar? Daar waar we normaal gesproken bergen beklommen, rally’s reden, golftoernooien en benefietconcerten organiseerden om alles in voor het Nije huis te bekostigen, waren we in 2018 vooral bezig geweest met verhuizen en was ik maanden uit de running. En heel eerlijk gezegd: na 11 jaar ploeteren was de rek er bij mij gewoon ook een beetje uit.
Gelukkig hadden we in de loop der jaren heel mooie mensen om ons heen verzameld, geweldige ondernemers die ons bijstaan met raad en daad. Sommigen hielpen met evenementen en sommigen namen plaats in de Raad van Advies om mij te ondersteunen.
Onder hen Michel ten Hag, Eddy van Heel en Anja Viscaal. Met hen ging ik het gesprek aan: hoe nu verder? Al snel waren we eruit dat er meer Nije Noabers moesten komen. Noabers (organisaties die de Nije een warm hart toedragen) die meerdere jaren steun verleenden. 10 jaar geleden hadden we er ook een paar en dat gaf ons de kans om een goede basis te leggen. De basis was ondertussen flink wankel, dus het was tijd voor een nieuwe, goede fundering. Ik had zelf al enkele Noabers gevonden en zelfs een partner in Bakkerij Nollen. Zij houden al 2 jaar een oliebollenactie voor ons. Daarmee steunen ze ons structureel. Jammer genoeg reikt netwerk niet zover dat ik zelf de broodnodige Noabers kon realiseren.
Maar hoe bereik je zoveel mogelijk noabers en hoe ontstaat zo’n sneeuwbaleffect dat iedereen aansluit? Eddy en ik bleken ongeveer hetzelfde idee te hebben: met zo veel mogelijk mensen met een groot netwerk in één ruimte en een dag lang gewoon iedereen aanschrijven en bellen met het doel zoveel mogelijk Noabers te vinden.
Na een vergadering met onze Raad van Toezicht-leden Michael Sijbom en Gert Jan oude Voshaar besloten we het event de Nije Noaber Belmarathon te noemen en deze moest plaatsvinden op onze 11e verjaardag, 13 maart 2019. De locatie waren we het zo over eens, dat moest uiteraard een hoeve zijn: de Twentse Bierbrouwerij.
Anja, Michel en Eddy vormden 13 maart een team. Gert Jan viel helaas uit, maar gaat later nog een mini-belmarathon houden (meer info volgt)
13 maart 2019, de dag zelf
Ik heb er niet van geslapen…zo spannend allemaal, geen idee wat ons staat te wachten. Geen idee hoe het gaat lopen. En toch zoveel vertrouwen in het belteam, dat ik gewoon niet anders kan dan geloven dat we vandaag een mooie start gaan maken met de Nije Noabers belmarathon. De hele ochtend gaat mijn telefoon. Mensen willen allemaal weten wat er gaat gebeuren. Uiteindelijk presteer ik het om daardoor bijna zelf te laat te komen...
Als ik aankom, doet Frank Hendriks van de Twentse Bierbrouwerij de deur open en er staat een prachtig bord met handlettering waarop wij met onze belmarathon welkom worden geheten. Nicole wacht me al op en ik heb al eens een ode aan Nicole geschreven (waarvan hier de link) dus ik houd het kort met alleen de woorden dat ik echt NIETS ben zonder Nicole! Elke dag ben ik dankbaar ben dat ze het afgelopen helse jaar overeind is 
gebleven en mij altijd half staat!
Nicole was er om mij met de backoffice te ondersteunen. We hadden samen geen idee wat we konden verwachten. Sheets en invulbriefjes waren er en we hadden bedacht hoe het allemaal verwerkt zou moeten worden, maar of dat in de praktijk ook zo zou gaan werken moest nog maar blijken. Gelukkig was er echt een dreamteam om ons te ondersteunen.
Back Office
Nicole werd ondersteund door de vrouw van onze ambassadeur Sander Boschker, Chantal. Zij is ondertussen zelf eigenlijk ook ambassadeur, want waar ze maar kan staat ze ons bij en deze topper maakt elke dag tot een feestdag. Zet Chantal bij mij in een golfkarretje en je hebt een geweldig toernooi. De ideale gastvrouw met geweldige humor en iemand die niet bang is om mij een spiegel voor te houden. Ik ben altijd blij als Chantal er is want dan weet ik gewoon dat het goed komt. En laat Chantal nou een vriendin hebben van hetzelfde kaliber, Gabrielle Koster. Ook zij was bereid om te helpen en weet wat aanpakken is. Toen Marieke Mijnen, manager bij onze partner Bakkerij Nollen aanbood om te helpen, kon mijn dag niet meer stuk! Marieke kwam eind 2017 met Vincent Nollen binnen en we hadden gelijk een klik. Die vrouw is haar gewicht in goud waard en ik heb meermaals ervaren hoe zij buiten alle tijden om zich inzet voor haar zaak. Dat doet ze dus ook voor ons. Ik was vereerd dat ze wilde helpen! Voor onze facebookpagina en het verversen van de site hadden we twee Nije toppers gevraagd: Anita Dijkman en Linda Smit. Als je op hun naam klikt dan lees je over hun ook nog een stukje waarin ze in het zonnetje gezet worden op onze site.
Daarmee was de back office compleet en hadden we werkelijk een dreamteam!
De bel teams:
Team Anja.
Anja Viscaal ontmoette ik 11 jaar geleden op de GSI. Ik kreeg toen al de tip om deze dame te vragen om ons met de stichting te helpen. Het heeft vervolgens nog wel een paar jaar geduurd voor ik dat durfde. Anja is een heel warme vrouw met een gouden hart voor goede doelen, maar ik zag vooral de zakenvrouw, de stoere vrouw die rally’s rijdt en beslist haar mannetje staat. Gelukkig heb ik de tip opgevolgd en dat werd beloond met Anja die toetrad tot de Raad van Advies en mede-aanjager werd van deze marathon. Anja had in haar team: Désirée Kuipers, Sini Wijnen, Tom Collet en Robert Gerritsen.
Team Eddy
Over Eddy kan ik kort zijn: ik ben ‘de zelfbenoemde voorzitter van de Eddy-fanclub’, maar dat is omdat hij 11 jaar geleden op m’n pad kwam en vanaf de eerste dag een geweldige sparringpartner is. We hebben samen heel wat mooie veilingitems bedacht die hij realiseerde voor onze diners. Ook voor deze Nije Noabers belmarathon kon ik hem voor dag en dauw bellen. Eddy had meegenomen: Laurens Satink, Gabriel Urucoglu, Jan Bart van Merksteijn, Will Bosch en Paul Zurink. Tjerko Jurgens was uitgevallen, maar hij ging later nog aan de slag. Ook Gijs Westerbeek kon er niet bij zijn, maar belde op afstand mee. Later op de dag haakte Han ten Broeke aan.
Team Michel
Michel word in dit verhaal al een paar keer genoemd. Hij is namens de Nije stichting de onderhandelaar met de gemeente, maar hij is zoveel meer dan dat. Ook hij is al meerdere jaren actief in de RvA en hij heeft al vaak geholpen bij het Nije diner door veel tafels te verkopen. Zelf golft hij niet, maar regelde toch leuke flights voor ons Nije open toernooi. Michel had de pech dat zijn team de 13e niet mee kon, maar hij vormde al snel een goed team met onze backoffice-topper, Marieke. Hoewel hij alleen was, vlogen de ingevulde briefjes ons om de oren.
Team Gert Jan
Gert Jan Oude Voshaar was er dolgraag bij geweest maar moest helaas last minute verstek laten gaan en haalt het op een later moment met een minimarathon is. Gert Jan is al jaren penningmeester van onze RvT maar ook erg betrokken bij het werk van de Nije. Hij en zijn vrouw waren met vrienden ook altijd van de partij bij de Nije open. Gert Jan is partner bij Mazars en heeft daar ook iemand toegewezen die ons helpt met de boekhouding. Het was jammer dat hij er op de dag zelf niet kon zijn want hij zou er van genoten hebben, en ook wij hebben hem er gewoon altijd graag bij.
Ik had me geen betere plek kunnen voorstellen! Deze oude verbouwde hoeve (voormalige Zegger) gaf de sfeer die we zochten en alles was tot in de puntjes verzorgd. Beamer, wifi, flipovers, koffie, thee (met heerlijke krentenwegge en gebakjes van Nollen) en een geweldige lunch! Hun borstelbrood is ongekend lekker en daarnaast werd ons ook nog heerlijke soep, salades en fruit aangeboden… wat een verwennerij! Na de lunch kwam er ook nog borrelhapje en aan het einde konden we proosten met een door hen gebrouwen biertje!
Frank en team bijzonder dank! Wat een eer om het bij jullie te mogen houden!
Iedereen die nog niet geweest is: echt een aanrader! Eten bij de enige echte Grill-Master en een keuken met open vuur!
Terwijl ik dit allemaal opschrijf besef ik me wat een mazzelaar ik ben, dat er zoveel geweldige mensen op m’n pad gekomen zijn. Marieke Dijkhof is ook zo’n iemand. Geweldige fotograaf, totaal prettig gestoord en een hart van goud. En de gave om altijd precies te klikken op het moment dat niemand het verwacht, waardoor je spontane en oprechte foto’s krijgt. Ik ben zo blij dat de dag in foto’s geschoten is en ik schiet elke keer weer vol als ik er naar kijk, want het geeft precies weer hoe ik het ervaren heb. Daarnaast kan ik het ongelooflijk waarderen dat ze volkomen begrepen heeft dat ik er zelf met m’n jankhoofd niet steeds op hoef… dat is dan weer iets dat ik liever snel vergeet ;-)
Dan nu de marathon:
We hadden een mooie uitleg, een welkomstwoord en van alles voorbereid maar iedereen kwam óf met telefoon aan het oor al bellend binnen of wilde gewoon gelijk aan de slag.
De briefjes van Anja en Désirée vlogen ons al gelijk om de oren en Eddy had een flipover in beslag genomen. Hij had kennelijk al wat voorbereid en begon geheimzinnig met Gabriel van alles op te schrijven . Jammer genoeg kon ik het vanaf mijn plek niet zien. Misschien maar goed ook, want bij het zien van alle briefjes brandden de tranen al achter m’n ogen.
Gabriel kwam steeds bij me polsen wat we allemaal nodig hebben. Al snel bleek dat hij wat in gedachten had, want ineens kreeg ik een briefje waarop €5000,- stond om een coachruimte te bekostigen in de hoeve namens de vrienden van t Hookhoes. Enscheday4quality doneerde €6.000! Ik zag ook allemaal briefjes voorbij komen met namen van de bellers zelf! Sommigen werden Noaber, sommige gaven een aanzienlijke donatie, en dat terwijl ze ook al hun tijd aan het doneren waren door een hele dag te bellen! Laurens hebben we niet eens kunnen spreken, want die kwam al met z’n telefoon aan het oor binnen en liep ook bellend weer weg. De teller achter ons schoot de lucht in en toen we om 1 uur gingen lunchen zaten we al rond de €70.000,-!
Hoewel de lunch eigenlijk even een rustpunt had moeten zijn, bleven sommigen maar bellen en appen en mij verrassen met geweldige berichten! Zo wilde iemand naast een donatie ook wel schilderwerkzaamheden doen, iemand bood aan om met beton en straten te helpen, er werd een stukje inrichting aangeboden, koffie, er werd geld toegezegd ter waarde van een pallet verf, van een bodyscan en zelf een pagina in het blad lxry. Michel kwam met de heugelijke mededeling dat de yoga- en Zhi neng-ruimte met €10.000,- geadopteerd is door AGFRA holding en wij straks in de Nije hoeve een ‘Wilmersberg-zaal’ hebben. 164 donaties/noabers maakten dat aan het einde van de dag ruim €122.000,- op de teller stond en deze loopt nog steeds! Han ten Broeke kwam aan het einde ook nog binnen en terwijl de rest al een beetje aan het vieren was, was hij niet bij de telefoon weg te slaan.
Marieke was precies op tijd terug om ons proostmoment vast te leggen en daarna was het officiële gedeelte afgelopen. Bij het weggaan werden wij bedankt dat mensen mee mochten doen! Dat we vooral moesten weten dat ze nog lijntjes uit hadden staan, dat ze nog verder gingen zoeken…dat was voor mij echt het instortmoment… Wat een bijzondere groep mensen, wat een inzet... ongekend, hartverwarmend en onbetaalbaar! Allemaal, stuk voor stuk, niemand uitgezonderd! Sommigen van hen had ik nog nooit ontmoet en ik ben blij dat ik ze nu een beetje heb leren kennen!
Nicole en ik waren nog steeds gegevens aan het invoeren en voelden al aan dat we het nooit allemaal zouden afkrijgen, zo veel was het… we hadden al een daghap gereserveerd en zouden met een bordje naast de laptop doorwerken. Ineens zag ik hem zitten, achter in de hoek, al een uur na afloop, met de telefoon aan het oor en de laptop op schoot. Michel! Hij was al nauwelijks uit de hoek te krijgen geweest voor de groepsfoto en ook nauwelijks voor het proostmoment en ook nu leek hij nog wel even door te willen. Met zn drieën hebben we een daghap gegeten en de dag doorgenomen.
Met het bedrag tot nog toe zijn we uiteraard dolblij, maar er is nog heel veel geld en er zijn nog heel veel goederen nodig om alles te kunnen verbouwen. Geld, Noabers, materialen en heel veel bouwvakkers. De aankoop van de Hoeve is echter een feit, de eerste betaling kan gedaan worden en het ontwerpen kan beginnen… Fons Nijland heeft al toegezegd om de tekening te maken.
Vorige week om deze tijd wist ik nog niet hoe we het toch allemaal moeten doen, maar ik wist wel dat ik met dit team heel ver zou komen. En nu ik heb gezien wie er allemaal Noaber zijn geworden, wie een donatie hebben gedaan en wie er voor ons gebeld hebben, durf ik hardop te zeggen dat dit zo’n geweldige club is waar iedereen bij wil horen!
Het gaat nog wel een week duren voor we alle logo’s binnen hebben, alle noabers op de website hebben, alle donateurs kunnen vermelden en het duurt nog wel een week voor alles de deur uit is. Maar dat is niks vergeleken met hoe lang het nagenieten hiervan nog gaat duren en hoe oneindig lang ik onze dankbaarheid blijf uiten!
Op onze site melden we als alles erop staat en ik hoop dat alle Noabers en donateurs ook binnen hun netwerk willen gaan kijken of zij nog mensen weten zodat er een sneeuwbaleffect ontstaat.
Wat er op 13 maart gebeurd is, is ongekend en onbetaalbaar en ik ben zo bang dat ik nu ergens in dit verhaal mensen vergeet te bedanken dus;
IEDEREEN, die op welke wijze dan ook een steentje heeft bijgedragen, bedankt!
Nije Noabers belmarathon is een geweldige kick-off geweest voor de ‘bouw mee aan de hoeve’-actie en deze week zag ik weer hoop op de gezichten van de vrijwilligers en huisgasten. Er is nog veel geld op te halen en nog heel veel te doen maar we voelen ons nu zo warm gedragen door Twente dat we weer de energie en vertrouwen hebben om er heel hard aan te werken: de Nije Hoeve gaat er komen, opgeven is geen optie!
DANK!!!!
Alle foto's staan op fb en van marieke en we zullen ook op onze website zo snel mogelijk een fotoalbum maken en dan de link vermelden.